ويا گم ٿي ستارا هِن،
مليا ڪوڙا سهارا هِن.
اسين وچ سِير تي آهيون،
پري ڪيڏا ڪنارا هِن.
محبّت موت ٿي ويندي،
مليا اهڙا اشارا هِن.
چميون سڀ تاس بڻجي ويون،
تڏهن چپڙا اُڃارا هِن.
ڪڏهن لاهيون، ڪڏهن چاڙهيون،
ڪڏهن وارا نيارا هِن.
اسان جي گرم جذبن تي،
پيا اڄ پوهه پارا هِن.
ڏين بس سور ٿا ”صحبت“
مگر پوءِ ڀي پيارا هِن.