هن جي سڪ ۽ اڪير سانڍي رک،
پنهنجي نيڻن جا نير سانڍي رک.
ڪا ته رونق رهي سدا مُک تي،
چاهتن جا ڪي چير سانڍي رک.
پنهنجي تيور جي يار ترڪش ۾،
ترڇي نظرن جا تير سانڍي رک.
هُن جي تصوير کي چمي هر هر،
ڪاته يادن جي هير سانڍي رک.
مان وفا جو وجود آهيان دوست،
تون جفا جو شرير سانڍي رک.
هن منافق سماج ۾ ”صحبت“
پنهنجو روشن ضمير سانڍي رک.