الجهن ۾ ڇو اٽڪي پيو آ،
منزل کان اڳ سهڪي پيو آ.
ڪو ٿو هتڙي ويلا ويهي،
ڪو خوشين ۾ ٻهڪي پيو آ.
هوءَ جو آئي وارڙا کولي،
منظر سارو مهڪي پيو آ.
هن ڪُٺا جو ٻارڙا هيڏا،
ديس هي سارو دهڪي پيو آ.
ڪوڪ ڪئي آ، ڪوئل جڏهن،
گلشن سارو چهڪي پيو آ.
مفلس مليو جاٿي سنڌ جو،
نيڻ ٽميا، رت ٽهڪي پيو آ.