شاعري

من صحرا صحرا

ڪتاب ”من صحرا صحرا“ اوهان اڳيان پيش ڪري رهيا آهيون. ھي ڪتاب نامياري شاعر ۽ ليکڪ بلوچ صحبت علي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. بلوچ صحبت جي شاعريءَ ۾ خيالن جي بلُنديءَ سان گڏ فني حوالي سان نون، اصلاحن ۽ استعارن جي مناسب انداز ۾ جڙاوت ملي ٿي، جيڪا پڙهندڙن جي دل کي موهي وجهي ٿي.

Title Cover of book Man Sehra Sehra

وسڪي

وسڪي

اچ ته وسڪيءَ جو مٺي ماڻيون مزو،
اچ ته وسڪيءَ ۾ مٺي آڻيون مزو،
اچ ته وسڪيءَ کي هڻي ڀاڪر ڇڏيون،
اچ ته وسڪيءَ سان ڪيون ڪي ڳالهڙيون،
اچ ته وسڪيءَ سان رهون ڪي راتڙيون،
اچ ته وسڪيءَ جون ٻڌون ڪي باتڙيون،
اچ ته وسڪيءَ کي ٻُڌون دل سان وري،
اچ ته وسڪيءَ کي چميون ڪي چار ڏيون،
اچ ته وسڪيءَ کي چپن جي مار ڏيون،
اچ ته وسڪيءَ کي چپن سان چوريون،
چنگ وسڪيءَ جو کڻي اڄ چوريون،
حال دل جا سڀ وري اڄ اوريون،
چاهتن کي ڇو ڀلا اڄ توريون،
پاڻ کي اڄ پاڻ ۾ ئي ڳوريون،
درد جون آهن ڪٿي اڄ گوريون،

اچ ته وسڪيءَ کي وري ڪو مان ڏيون،
اچ ته وسڪيءَ لاءِ کڻي اڄ جان ڏيون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڀٽائي کي پڙهون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ وري ٻيهر ڪڙهون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ هلي غالب پسون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ هلي خيام ٿيون،
اچ ته وسڪيءَ سان ڪيون آغاز ڪو،
اچ ته وسڪيءَ لاءِ ٿيون اياز سو،
اچ ته وسڪيءَ کي ڇڏيون اوتي وري،
۽ وساري هوش کي پل پل ڇڏيون،
۽ سنواري جوش کي پل پل ڇڏيون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ هميشھ لاءِ گڏيون،
اچ ته وسڪيءَ کي ازل کان ئي سڏيون،
اچ ته وسڪيءَ لاءِ ٿيون ڪا روشني،
اچ ته وسڪيءَ لاءِ ٿيون ڪا زندگي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڪيون اڄ بندگي،
اچ ته وسڪيءَ سان ڪيون اڄ دوستي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڪيون ڪا شاعري،
اچ ته وسڪيءَ جي ٿيون ڪا دلبري.
اچ ته وسڪيءَ ۾ لڀون ڪا رهبري،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڏسون آڪاش کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڏسون هي تارڙا،
اچ ته وسڪيءَ سان ڀنايون وارڙا،
اچ ته وسڪيءَ ۾ گذاريون پارڙا،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڏسون اڄ چنڊ ڪو،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڏسون هن ڀونءَ کي،
اچ ته وسڪيءَ سان هلون ڪنهن چنڊ تي،
اچ ته هڪٻئي لاءِ وري اڄ منڊ ٿيون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ هلي ڪينجهر گهمون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڏسي مڪلي اچون،
۽ خدا جي روپ کي تو ۾ ڏسون،
۽ خدا کي روح سان سجدو ڪيون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ وري ڪافر ٿيون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ وري مؤمن ٿيون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ وري ٻيهر جيئون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ اڪيلا ٿي وڃون،
اچ ته وسڪيءَ کي وري گڏجي پيئون،
اچ ته وسڪيءَ سان هلون آڪاش ڏي،
اچ ته وسڪيءَ سان هلي مومل لڀون،
اچ ته وسڪيءَ سان هلي ليليٰ ملون،
اچ ته وسڪيءَ سان هلي عذرا ڏسون،
اچ ته وسڪيءَ سان هلي سهڻي ڀَسون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ هلي سورَٺ ڏسون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ هلون هِن کير ٿر،
اچ ته وسڪيءَ ۾ هلون ٿر جي نگر،
اچ ته وسڪيءَ ۾ سمايون سنڌ کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ نمايون جند کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ کٽايون پنڌ کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ پُسايون هنڌ کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ملايون مسنڌ کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڇڏايون ڇند کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ ڀُلايون گند کي،
اچ ته وسڪيءَ ۾ رلايون سَنڌَ کي،
اچ ته وسڪيءَ سان وري وهنجون مٺي،
اچ ته وسڪيءَ کي وري سمجهون مٺي،
اچ ته وسڪيءَ سان ڪيون اوجون مٺي،
اچ ته وسڪيءَ سان ڪيون موجون مٺي،
اچ ته وسڪيءَ سان رکون ڪي صحبتون،
اچ ته وسڪيءَ جون ڏسون ڪي محبتون،
اچ ته وسڪيءَ کي ڏيون ڪي راحتون،
عشق جون پڙهي ڏسون ڪي آيتون،
زندگيءَ جون سڀ گذاريون ساعتون،
اچ ته وسڪيءَ سان مٽايون نفرتون،
اچ ته وسڪيءَ سان هلون هن پار ڏي،
اچ ته وسڪي سان هلون ڪنهن يار ڏي،
اچ ته وسڪيءَ سان رڙهون ڪنهن بار ڏي،
اچ وري ٻيئي گڏ ويهي ٻيهر جيون،
زندگي سهڻي وري ماڻي وڃون،
ايترو گڏجي پيئون گڏجي پيئون،
پاڻ کان ئي پاڻ ڄڻ وسري وڃون،
اچ ته وسڪيءَ ۾ خدا کي ڳوريون،
اچ ته وسڪيءَ سان اندر کي ڪوريون،
اچ ته تسبيع من اندر جون سوريون،
اچ ته گڏجي تن اندر کي ڇاڻيون،
اچ ته هڪ ٻئي کي وري اڄ ماڻيون،