نفرت جو ڏس ڪم نيارو،
جنهن ۾ جڳ جلي ٿو سارو.
پُرنم پنهنجا نيڻ آهن پر،
نيٺ ته ايندو پنهنجو وارو.
غير ته ڇا پر دوست به اڄ ڪلهه،
هڪ هڪ ٿي ويو من جو ڪارو.
سنگ مرمر جي بنگلي کان ڀي،
آ گهر پيارو گاري وارو.
ديپ اوهان جي يادن جو هي،
جلندو رهي ٿو ويچارو.
تو بن ويران منهنجي دنيا،
۽ ڪمري ۾ ڀي آ چارو.
هن جي شهر ڇڏڻ سوا ٻيو،
ڪو به نه ”صحبت“ مليو چارو.