اوهان جي اکين جو عجب ڪاج آهي،
ڏکن جي دنيا جو مليو ڏاج آهي.
اسان جا لٽا ليڙون آهن ته ڇا ٿيو،
اوهان جي ته سر تي رکيل تاج آهي.
نه ٿيا بند سڏڪا، نه ڳوڙها ئي رڪيا،
وهي نڪتي نيڻن مان ڄڻ گاج آهي.
اسان ڪنهنجي دلڙي رنجائي ته ناهي،
اوهان جڳ ڪيو ڪيڏو تاراج آهي.
اسان کان اي لوڪو محبت نه کسيو،
محبت اسان جو ته معراج آهي.
نه هي هڪڙو ”صحبت“ مگر هر ڪو حاڪم،
سدا حسن اڳيان ٿيو محتاج آهي.