اسان شهر جانان جا رولاڪ آهيون،
اسان جي نصيبن ۾ آ بيقراري.
مُلان جي ڏٽن تي اسان ڪين گهاري،
ملي زندگي جا اسان کي اُڌاري.
فقط پيار ئي پنهنجو آ دين مذهب،
اسان سونهن جا ئي رهياسين پُڄاري.
نه ڌوڪو ٺڳي ۽ مڪاري نه من ۾،
اسان جي طبيعت نياري نياري.
رڳو ديد دلبر جي ٿا عيد سمجهون،
ڏکن ۾ به آهي اسان لئه ڏياري.
نظر ناز واري نهوڙي ڇڏياسين،
ڪُهي وئي اسان کي اکين جي ڪٽاري.
هئي سون ورني هو سجني اسان سان،
اسان رات ڪينجهر ڪناري گذاري.
اسين مهلقا جا آهيون مست ”صحبت“
سدا سونهن جو آ نشو سر تي طاري.