اسان جي وفا جو تماشو ڪري،
هي دنيا اسان کي ٿي چريو ڪري.
نه ئي ايشور آ، نه ئي ڪو خدا،
تڏهن ٿو هي ڌنوان هاڃو ڪري.
اُڍيڙي شرافت جا بکيا وري،
ٿو ماڻهؤَ کي بڇڙو هي پئسو ڪري.
ها! خالص محبت کي آڻيون ڪٿان،
ڇڏيو عاشقن عشق ميرو ڪري.
سچايون به ”صحبت“ ويون خاڪ ٿي،
نه دل جو هتي ڪوبه سودو ڪري.