تنهنجا نيڻ ڪٽورا ساجن،
منهنجو من آ صحرا صحرا.
ڏات اسان جي ڏاڍي اوکي،
زخم اسان جا گهرا گهرا.
پورن ماسي ۾ ڪيئن ملبو،
چنڊ جا توتي پهرا پهرا.
موئن جا آثار لڳن ٿا،
مسڪينن جا چهرا چهرا.
سُتل سور جاڳائي ويڙا،
ڪنهن جي بين جا لهرا لهرا
تون ته هئين نازن جي پاليل،
برهه ۾ پنهنجا بهرا بهرا.
هڪڙي ڊگهيءَ جاڳ پڄاڻان،
نيڻ هي ”صحبت“ ڳهرا ڳهرا