ٿي وئي آ زندگي اي دوستو! زندان اڄ،
ٿو ڪُهي انسان کي بي درد هي انسان اڄ.
آ ڪئي قبضي ۾ هن مسڪين هاري جي زمين،
ٿي ويو مالڪ هزارن جو وري ڌنوان اڄ.
جنهن کي چاهي ٿو ٻڌائي ۽ ٽنگائي ڏس ادا،
ويو وڏيري جو وڌي سرڪار ۾ آ شان اڄ.
رات مون سان گڏجي پيتو ڪيترو واعظ شراب،
ڏينهن جو منمبر تي ٿو واعظ ڪري نادان اڄ.
ديس جو هو درد جنهن کي ڪالهه ڏاڍو دوستو،
سو به ڪرسي ڪاڻ وڪجي ويو وڏيرو خان اڄ.
ڪنهن آ ماريو ڪنهنجو ڪونڌر، ڪنهن ڪئي بيوهه وني،
هاڻ پنندي ڀي نه ملندو، بيوسن کي دان اڄ.
تون ته ٿو ”صحبت“ چوين انسان کي اعليٰ مگر،
ٿي ويو هن دور ۾ سو ڪيترو حيوان اڄ.