ايڏو نه مونکي پيار ڏي،
ايڏي نه پنهنجي سار ڏي.
سڪ مان سڀاڻي ٿو اچان،
سُڌ هي صبا هڪ وار ڏي.
مان ٿو سنوارڻ چاهيان،
پنهنجا تون وکريل وار ڏي.
ڀل جيت تنهنجي ئي ٿئي،
مون کي سدائين هار ڏي.
وٺ مون کان هي خوشيون کڻي،
لڙڪن سندي تون لار ڏي.
ڀل هستي منهنجي ٿئي فنا،
نيڻن جي مونکي مار ڏي.
ڪافي نه آ پل پيار جو،
ڏيڻو اٿئي سو بار ڏي.
”صحبت“ سندس ڪر آجيان،
هن کي گلن جا هار ڏي.