اوهان جو کڻي ڪوئي پيغام آيو،
ڏيڻ دل ڏکي کي ڪو آرام آيو.
وڃون ڇو اسان اڄ وري مئڪدي ڏي،
جڏهن اکڙين جا کڻي جام آيو.
بنا مئي پيئڻ جي اسين مست هئاسين،
ٺلهو مئي پرستي جو الزام آيو.
جڏهن ذڪر ڇيڙيو حسينن جو ساٿين،
ته هر بار هن جو ئي پئي نام آيو.
ڀٽائي، سچل هو، اياز ۽ بخاري،
ادب جي دنيا ۾ هلي شيام آيو.
لڪي لوڪ کان رات ايندو هو مون وٽ،
سڄڻ اڄ هڻي ڪا وڏي هام آيو.
وري اُپسرا ڪا لٿي اڄ اڱڻ تي،
ڏسڻ هن کي هر خاص ۽ عام آيو.
وري صحن ”صحبت“ سنوارياسين دل جا،
جڏهن جاني ڀيرو ڀرڻ شام آيو.