سونهن تنهنجي چهري جي ڏسندو رهان،
گيت توتي مان مٺي لکندو رهان.
سوچيان ٿو توکي ڪهڙو نانءُ ڏيان،
توکي ملڪا سونهن جي چوندو رهان.
پيار پنهنجو لکبو جنهن اتهاس ۾،
سي ورق سارا مٺي چمندو رهان.
تون به شيرين آهين پنهنجي وقت جي،
مان به هڪ فرهاد ئي ٿيندو رهان.
تون نه ٿي جڏهين اچين منهنجي اڱڻ،
چنڊ سان ٿو حال اوريندو رهان.
راز افشان ٿي ويو آ عشق جو،
ڇو ڀلا مان لوڪ کان لڪندو رهان.
هن جو پرچائڻ آ وڻندو پيار ۾،
دل چوي صحبت! سدا رسندو رهان.