تنهنجو ماڻي شباب آياسين،
ڄڻ ڪمائي ثواب آياسين.
تنهنجي پاڙي ۾ پيرڙا پائي،
ڀوڳي ڪيڏا عذاب آياسين.
تو گهرايو نه پنهنجي محفل ۾،
ري سڏيائي جناب آياسين.
تنهنجي چاهت جي کيت ۾ جانان،
ڪيڏا پوکي خواب آياسين.
مئڪدي ۾ وٺي ويو ساقي،
ڪيترو پي شراب آياسين.
پاڻ تي تهمتون مڙهيون دنيا،
ان ڪري ٿي خراب آياسين.
پاڻ ’صحبت‘ سمونڊ هئاسين پر،
هيل بڻجي سراب آياسين.