جيجل
تاريخ ۾ نانءُ لکائيندس،
منهنجي جيجل تنهنجو سڏائيندس،
مان جنم جنم پيو ڳائيندس،
منهنجي جيجل تنهنجو سڏائيندس.
(1)
ڪا رات نه رهندي ڪاري،
هت ڪوبه نه رهندو ماري،
هن ڌرتي جي آ ساري،
آ سونهن رهي هي ناري،
جيڪا روز کڻي پئي کاري،
هي ڪينجهر جي آ پياري،
جنهن محبت کي آ جياري،
ٿيو ڄام به هُن تان واري،
هي عشق جي ڳالهه هُلائيندس،
منهنجي جيجل تنهنجو سڏائيندس.
(2)
هي منڇر ۽ هي ڪينجهر،
هي ڪاڇو ۽ ڪارونجهر،
هي ٿر جا مور ۽ منظر،
ڪيٽي بندر مسجد مندر،
هن ديس جو هر هڪ گهر گهر،
آهي سونهن ۾ سڀ کان برتر،
هي ڊڀ ڪانڊيرا ۽ سَر.
هي ساڳ، پليءَ ۽ چانور،
ڪيئن سونهن سڳند مان ڀُلائيندس،
منهنجي جيجل تنهنجو سڏائيندس.
(3)
تنهنجو هوشو روز کڄي ٿو،
تنهنجو هيمون روز گجي ٿو،
تنهنجو دودو ڀي ته اچي ٿو،
تنهنجو دولهه يار پچي ٿو،
تنهنجو سچل روز نچي ٿو،
سڀ گهوٽ ڀٽائي ڏسي ٿو،
ڪري شاهه عنايت سجدو،
مخدوم به گهاڻي پهتو،
تنهنجو ”صحبت“ مان وڌائيندس،
منهنجي جيجل تنهنجو سڏائيندس.