درد نيلام ٿي ڪرين ڇا لئه،
ائين بدنام ٿي ڪرين ڇا لئه.
هي ته احساس آ منهنجي من جو،
هن کي ناڪام ٿي ڪرين ڇا لئه.
هن کي اچڻو آ جي، ته پوءِ، اي دل!
هن ڏي پيغام ٿي ڪرين ڇالئه.
عشق جي تو سحر سجائي جڏهن،
هاڻ هي شام ٿي ڪرين ڇا لئه.
مان اجالن جي ديس کان آيل،
مونکي گمنام ٿي ڪرين ڇا لئه.
شهر ۾ پاڻ پنهنجي ”صحبت“ کي،
نذر الزام ٿي ڪرين ڇا لئه.