ڪراچيءَ جو نوحو
هزارين خون ڳڙڪائي،
وئي آهين ڪراچي تون،
وري ڪي ساهه ٽڙڪائي،
وئي آهين ڪراچي تون،
اڃان تائين نه ڍاپي آن،
رهين ٿي روز پياسي تون،
الائي ڇا ٿي چاهين تون،
الائي ڇا ٿي چاهين تون.
***
سدائين خوف خونين جو،
سدائين ساهه مُٺ ۾ آ،
سدائين خون جي هولي،
هلي ٿي روز جت گولي،
وڏا جهيڙا جهٽا تو ۾،
اسان آهن ڏٺا تو ۾،
وڏيون باهيون لڳايون تو،
وڏيون آهون مچايون تو،
وڏا هٿيار تو وٽ هن،
وڏو بارود تو ۾ آ،
سدا مسڪين ماڻهن کي،
اچي ايڏو ڊڄائين تون.
***
نه تو وٽ ڪو رهيو ڪهڪاءُ،
وڏو تو ۾ ڀريل ڏهڪاءُ،
ڀلا توکي خبر ناهي،
ڏنا تو لاش جي آهن،
سو ڪنهن جو ڪو ادو هوندو،
۽ ڪنهن جو ڪو ابو هوندو،
ڪا هُن جي ڀيڻ ڀي هوندي،
ڪا هُن جي ماءُ ڀي هوندي،
ملن ٿا لاش ماڻهن جا،
چٿيل جن جا بدن سارا،
لتاڙي جسم تو ڪيئي،
پئي ٿي ڳاهه ڳاهين تون.
***
اٿڻ سان ئي اکين آڏو،
ڏسون ٿا لاش ٻورين ۾،
ڪڏهن احساس ٿيندئي ڪو،
سمورا خون لوڙهڻ جو،
اَڙي او بي رحم قاتل،
مچي تون مڇ ٿي آهين،
وري ڪو مورڙو ايندو،
اچي سو سوڀ ماڻيندو،
هتان جي ظلم جا جيڪر،
سڀئي سي ڪوٽ ڊاهيندو،
هزارين گهر ٿي ڊاهين تون،
۽ غيرن کي وسائين تون.
الائي ڇا ٿي چاهين تون،
الائي ڇا ٿي چاهين تون.