هر گهڙي ڄڻ ته وِهه وٽي آهي،
رات روئي اسان ڪٽي آهي.
حُسن جو شهر بيمثال سهي،
سونهن ۾ هن جي هڪ هٽي آهي.
هي املهه چيز زندگي پنهنجي،
درد جي ڌوڙ ۾ لٽي آهي.
زندگي ناهي دوست! آبِ حيات،
زهر جي ڄڻ ته ڪا بٺي آهي.
جڳ ۾ هر چيز گهٽجي وئي ليڪن،
پنهنجي چاهت ڪٿ گهٽي آهي.
عشق چنبن ۾ ائين کنيو صحبت!
باز جهرڪي ڪا ڄڻ جهٽي آهي.