مينهن جي موسم مٺي ملهار آ،
سانوري تنهنجي وري اڄ سار آ.
سِير ۾ آ عشق جي ڪشتي وري،
درد جو درياءُ ڀي اڄ تار آ.
روز ٿي ڪاوڙ ڪري رُسندي رهي،
پيار ڀي هُن جو اڃان ڪو ٻار آ.
وار کولي زندگي مُرڪي ڏنو،
وار تي ڄڻ هن ڪيو ڪو وار آ.
ڏور ٿيندي روز ٿي دنيا وڃي،
محبتن ۾ ڪا ته پئي ڪا ڏار آ.
عشق ۾ ڪيئي ڪُسي ”صحبت“ ويا،
پر سنواريل پو به اڄ هي دار آ.