تنهنجي ڳولا
زمــانـــــــي جـــــــي ڏنـــــــا ڌوڪــــــا،
ڪــــري ڪــــوشـــش وســـاريــون ٿــا،
ڪــڏهـن ڪــاٿـي ڪـڏهــن ڪــاٿي،
حــــيـــاتي ائـــيــن گـــذاريـــون ٿـــا.
توکي شايد خبر ناهي،
اسان سان ڇا حشر آهي،
تنهنجي ڳولا ڪيون ٿا پيا،
تنهنجون راهون تنهنجا رستا،
پيا پل پل نهاريون ٿا.
حــــيـــاتي ائـــيــن گـــذاريـــون ٿـــا.
بهارن هو ڏنو ڌوڪو،
خزائن کي قبوليوسين،
وفائن جي پٺيان ڊوڙي،
جفائن کي قبوليوسين،
لڳي سڪ آ تنهجي ڏاڍي،
تڏهن توکي سنڀاريون ٿا.
حــــيـــاتي ائـــيــن گـــذاريـــون ٿـــا.
نياپا ۽ ڏوراپا ڀي،
مُڪا توڏي گهڻا آهن،
لڳي ٿو ائين مگر جانان،
توکي شايد مليا ناهن،
ها صحبت! شهر تنهنجي ڏي،
ڪبوتر اڄ اڏاريون ٿا.
حــــيـــاتي ائـــيــن گـــذاريـــون ٿـــا.