الفتون ۽ چاهتون گهٽجي ويون،
زندگيءَ جون رونقون سٽجي ويون.
مُکڙيون ناهِن کليون هن پيار جون،
وقت کان ئي سي اڳي پٽجي ويون.
روز ٿي اوٿر اٿيا ڪي ظلم جا،
من جي بر ۾ حسرتون لٽجي ويون.
راهه تان شيشا هٽائڻ چاهيم،
آنڱريون منهنجون مڙئي ڪٽجي ويون.
هن ڀڳو آهي ڀرم جو پيار ۾،
روئي روئي اکڙيون ڦٽجي ويون.
يار ”صحبت“ بي مزي ماحول ۾،
دوستن جون دوستيون مٽجي ويون.