انڌيرن ۾ ڀي يار هلندا رهياسين،
کائي ٿيڙ اڳتي پو وڌندا رهياسين.
گهڻي روڪ رنڊڪ رکي وئي قلم تي،
مگر پو به ڏينهن رات لکندا رهياسين.
انڌيرن سان وڙهندي حياتي ڪٽي سين،
ڏيئن وانگي راتين جو جلندا رهياسين.
هلاڪو ۽ چنگيز، تاتار آيا،
انهن پاپين سان به پُڄندا رهياسين.
نه ”صحبت“ ڪڏهن عزم تان هٿ کنيوسين،
اسين دار تي ڀي ته کلندا رهياسين.