عشق جي آويءَ ۾ يارو،
پاڻ کي پيا ٿا جلايون.
ڪهڙي ويهي عيد ماڻيون،
۽ گلي ڪنهن کي لڳايون.
هي به آ احسان تنهنجو،
پاڻ کي تنهنجو ٿا ڀانيون.
ساهه ۾ توکي سمائي،
شاهه جي وائي ٿا ڳايون.
تو وساريو آ اسان کي،
ڪيئين ڀلا توکي ڀُلايون.
ڪيڏو توکان ڏور وياسين،
پو ڀي تنهنجون يادون آيون.
آسري ۾ آهيون ”صحبت“،
محبتون ٿينديون سجايون.