وري سڪ اوهانجي جا بادل گجن ٿا،
اچانڪ اوهان ڏي قدم اڄ کڄن ٿا.
کنيو مون قسم ضبط ۾ رهندا جذبا،
مگر سي ته منهنجي نه وَس ۾ رهن ٿا.
جڏهن بي خودي ۾ مان بهڪي وڃان ٿو،
اهي رند هي جام مون تي کلن ٿا.
ٿو چاهيان ته يادن جا ڏيئڙا وسايان،
مگر جيءَ جهروڪن ۾ جڳ مڳ ٻرن ٿا.
تون ڪنهن لاءِ اداس آهين اي اجنبي هت،
مٺي! تنهنجا ڳوٺائي مون کان پڇن ٿا.