رتو ڇاڻ سونهن جو شهيد گلُ
موھ جي ماڻن
۽ سڀئين وصفين سهڻن
نازن سميت،
هڪ نئينءَ ساماڻيل
غريب ڇوريءَ تي
وحيءَ وانگي
نازل ٿي رهيو آهي
سونهن ؛
ماکيءَ جي لار جيان
گلابي ڳٽن،
چمي لاءِ تڙڦندڙ
چپن،
۽ اکين
(جن جي گھور ڪائنات کي
گرمٽ وانگر آرپار ٽنگ ڪري
سگھي ٿي)
۽ نئين ساماڻيل جسم جي،
هر ڍڪيل، اڻ ڍڪيل،
حصي تي
ڳڙي رهي آهي
حُسن جي پالوٽ،
مسلسل تجلا ڏيندڙ
.......................................
۽ اڻ کٽندڙ آهي،
جنهن کي ڏسي
ڇُهي ۽ انجواءِ ڪري
انسان جي فاني هجڻ تي
سيسراٽين وانگي
شڪ اڀريو پون ٿا
وليم ورڊس ورٿ جي
ليوسي گري، جھڙي
ڳوٺاڻي سونهن،
زندگي جي تيز وهندڙ چشمن تان
ڊگھيون ۽ چست ڇلانگون ڀري
ڪنهن اڻانگي چوواٽي تي،
اچي پهتيون آهن.
.......................
حسن تي ناز،
ڏک ۽ غم جو مزو اڻ چکيل،
درد جي تنها پيچري تي
رکيل پهرين قدم کي ٿاٻا،
پيار جا گھنگھرو
پيرن ۾ وچڙيل
۽ وکري ويل
غربت
لولهٽ، ڪنجھڪا،
آهون ۽ داهون،
سونهن جي آنڊن ۾
بک جا ولهوٽ
......................................
پوءِ بـ سونهن
پرھ جي وسندڙ ماڪ جيان
ماٺي، اداس، سنجيدھ
چڀندڙ ۽ ڇرڪائيندڙ
۽ جسم،
سيڪس، آرس ۽ ڪتڪايون
جوانيءَ جو سن باٿ،
جذباتي بحرانن جو ورڪشاپ
بلوغت جي ڀڙڪندڙ
جذبن سان ٽمٽار
ننهن سوسڙو ماس
ڇلڪندڙ ڇاتيون،
ڪپڙن ۾ گھُنج،
هر ادا
هڪ حسين خواب،
هر عمل ڄڻ تـ پرفيڪٽ،
اخلاق، ايٽيڪيٽس، افعال
۽ طرز عمل
سڀ ڄڻ تـ حسن جي محلات ۾
ڪنيزون آهن
حسين غربت،
يا غريب حسن،
ٿر جي سونهن ڀرئي گل وانگر
فطرت جي رحم ڪرم تي
پلجندڙ
نـ دوا نـ درمل،
.........................................
نـ ضمانت،
عزت، زندگي، مال
سلامتي،
هزارين طرفن کان ايندڙ
ڇوها واچوڙا،
۽ چيٽ ۾
گھلندڙ هوا جا
اتاولا جھوٽا،
بک ۾ پاھُ ٿيل
جوانيءَ جي ٽمڪندڙ ڏيئي کي
اجھائي ٿا ڇڏين،
۽ فطري، مادي
پاڪيزھ ۽ جذباتي حُسن،
پنهنجي آخري حسين نظرن ۾
پنهنجو لاش اگھاڙو
هڏائون پڃرو
بدصورت ۽ بڇڙو ڍانچو،
"The ever-ugly human skeleton."
پنهنجين خوبصورت
اکين سان ڏسي
برباد ٿي ٿو وڃي
جواني
ڪڪريءَ جو پاڇو،
ٻار جي هٿن ۾، ( سج آڏو
آئيني مان پئدا ٿيندڙ اولڙو)
ڪنهن حسين اک ڇنڀ،
.............................................
۽ سرءُ جي جھوٽي جيان،
مختصر، اڻ پوري ۽ اڃايل
ڄڻ جھُڙالي ۾ ڪا نڪا نگري،
حُسن فنا آهي
ماڻهوءَ وانگي
بقا رڳو ماڻهپو آهي
حسن قرضي آهي
ماڻهوءَ وانگي
بکيو ڏکيو آهي،
فٽ پاٿن تي ريڙهيون ٿو پائي
.............................
سونهن تـ ڄڻ هن چيٽ ۾ بـ ڪانهي
سيءَ ۾ ٺوٺ ٿي ويل ٽارين
جي انگورن مان
لڳي ٿو ڄڻ ڪنهن
ڪاريءَ جي رت ۾ ٻڏل
گونچ ڦٽو آهي،
رتو ڇاڻ سونهن جو شهيد گلُ
جيڪو گريو ڪري رهيو آهي
ان مادي هٻڇ تي
جيڪا ڏوڪڙ تـ ڪمائي ٿي
پر گل کي ٽاريءَ مان
زور مان پٽي،
مٺ ۾ چيڀاٽي،
مهٽي فرش تي اڇلائي،
ٽائر سول سان نابود،
......................
ڪري ڇڏي ٿي
لڳي ٿو
منهنجي دنيا ۾
سونهن، سڀاءُ
آرٽ ۽ ڪلچر کي
ڪنهن نيوٽران بم سان
تباھ ڪري ڇڏيو آهي
ٽٽل اڏاوتون،
فرنيچر ۽ بي ساھُ
ريڊيو ائڪٽو اثرات،
يادن جي ڀڳ ٽوٽ،
وستيءَ ۾ ڦهليل آهي
جا گند جي ڍيرن تي
سونهن جي لاش جي
ڳولا ڪري رهي آهي،
امن جي ڳيري جي چهنب مان
زيتون جي ٽاري کسي
دل ٿي چوي ڪو
ڊائنا مائيٽ رکي ڇڏجي
......................