شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

چٽ

سانجھ جو ساھ
نڙيءَ ۾ اٽڪيل
هڏڪيون، سج
رت جي الٽي_
ڪارڙا، ناسڙي
پکي اڏرن،
جھنگ سنسان
وسئن هوائن ۾
ٻارڙن
راند ڦٽائي آهي_
¬ڌوڙ گھٽين ۾
اڃا کيڏي پئي_
باھ چلھ ۾
ٿي ٻري، ماءُ
سيڪي ٿي ويٺي
اوسيئڙو
پٽ کيڏي اچي
تـ کير، پلي ۽ ماني
ڏيانس تـ کائي سمهي_
..................
سانجھ جو ساھ
نڙيءَ مان نڪري
اڏري ويو آھ
ڇڏي اونداهي_
رات جو لاش
آ اوندھ ۾ دفن،
ماءُ
چلھ ۾ ٿي
سيري آرانڀي،
باھ بـ
سرديءَ ۾ ڄمي
ٺٺر ٿي ويئي
آهي ڄڻ،