تون چوين ٿي
تـ آءُ سنگدل هان !؟
توکي شايد
خبر نـ آ جاني
مان تـ چاهيان ٿو
رڳو ماڻهو ڇو
هي جبل سارا
هوند ميڻ ٿين
اک جي شوخي هر
اڏامي وڃي
ڪنهن بـ پٿر
سان پيار
ٿي نـ سگھي....
آءُ ۽ سنگدل
هي ممڪن نا
ياد ڪونهئي تـ
تنهنجا سور سڻي
آءُ هڪ ڏينهن
روئي ويٺو هئس
تو ٿي پرچايو
پنهنجا سور ڇڏي
آءُ سڀ سور تنهنجا
پيئندو ويس
پر جڏهن اڄ
تون ٿڳڙيون پائي
اڌ اگھاڙي ٿي آڏو
بيٺين آن
مون تڏهن عشق کان
آ توبھ ڪئي
ڇو تـ هي پيار منهنجو
ڪنهنجو ڀي
انگ ڪيئن ٿو
ڍڪي سگھي جاني!
مون تڏهن عشق کان
آ توبھ ڪئي
تون چوين ٿي
تـ آءُ سنگدل هان؟!!