ڇويهين مارچ 1971ع
پنهنجي پٽ جي لاش مٿي!
جنهن جي ڪچڙي ڇاتي ڇيهون
گوليءَ جو هي گھاءُ ڏسي
پوڙهي ماڻس جو هانو جھري ٿو
رت ۾ لت پت ننڍڙو ٻچڙو
امان چوي ٿو
اڌ زبان وڍيل اٿس
ڦٿڪو ڦٿڪو، نڪري نـ سڏڪو
دم ڪيئن ڏئي
ماڻس موت قبوليو آخر
رت ڄمي ڪارو ٿي ويو
ان کان پوءِ ڪئي ٻار ڪُٺا
ڌيءُ اُگھاڙي ڌارين هٿ ۾ پيءُ ڏٺي
ڪارا لاشا، رت ڪارو، اسلام جيو
بنگالڻ جي ڇاتين سان اڄ غازين رات
ملهائي
خونيءَ ۽ انساني دشمن ميڊل ورتا
تاريخ جو ڳاڙهو ورق وريو
۽ چڻنگ دکي.......
هي رت جو ٽيپو سر ٿي اٿندو
ظالم! گوليون نيٺ تـ کپندءِ!
بونس جون لٺيون، اڇيون ڪهاڙيون
باڙا جون بندوقون وسنديون
بيلچن جا ڪيئي وار ٿيندا
ڳاڙهو جھنڊو اوچو ٿيندو
سالن تائين رت شهيدن جو
آلو رهندو
رت ۾ ريهون، رت ۾ ڪيهون،
هي رت پوتر، امر رت،
هن رت جو اوتار بـ رت آ
رت جي راند رسائي منزل
تنهنجي منزل منهنجي منزل
ريٽي انقلاب جي منزل.