هڪڙو ٻئي کي چوي ٿو
ظلم تـ ڏس!
ٻيو چوي ٿو
تـ تنهن ۾ منهنجو ڇا؟
هڪڙو ٻئي کي چوي ٿو
ڀل پيو چوي
ٽيون چوي ٿو
تـ تنهن ۾ هن جو ڇا؟
آءُ پنهنجي قلم کي ڇڙٻ ڏئي
جان پڇان ٿو،
تـ باقي تنهنجو ڇا؟
هو چوي ٿو،
تـ مونکي پيٽ نـ آ
هو چوي ٿو،
تـ مونکي بک نـ آ.
شاعري
اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان
اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
- 4.5/5.0
- 516
- 182
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- انور پيرزادو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران
- اداري طرفان
- رتو ڇاڻ سونهن جو شهيد گلُ
- آدرشن جي ڀڳ ٽوٽ
- زندگي هڪ آپريشن ٿيئٽر
- ڪنٽراسٽ
- حياتيءَ جو رومانس
- مونکي پنهنجا هاريل ڳوڙها واپس ڏي
- هيءَ ڪنهن جي ياد جي پيڙا آهي
- ان رومائنٽڪ
- Feudalism
- تعذير...
- Lover's Day
- زندگيءَ جي حياتيءَ جو سوال
- ڪارنهن جا چٽا
- اي چند! ڀٽائيءَ کي چئجان!
- مونکي تنهنجو شهر تـ ڏاڍو ڀاسي ٿو
- ادب
- وڍيل چچريل ڏڏريل پيڙهيل
- جڏهن تنهنجي ساهن ۾ وهنجي
- مينهوڳي
- سنڌ
- جيون ....!!
- ٻارن جو عالمي ڏينهن
- شادي
- Rainfall
- پريم پتر
- ماڻهو!
- انقلابي
- سنڌو
- تون چوين ٿي
- ڪراچي
- سر نسرڻ، چٽ ڀڃڻ،
- سور هڪ جاءِ تي هجي
- ڪاري
- Abstraction
- سوال...
- طلاق
- آزادي.....
- اجالا، اجالا
- اڃا رات آهي
- هوا جا جھوٽڙا ٿا سانت ٽوڙن
- اصلاح معاشره
- سج جڏ ڀي لٿو آ سانجھيءَ جو
- تنهنجي نازڪ چوپي نڪ ۾
- هڪڙو ٻئي کي چوي ٿو
- بلوچ گوريلو.....
- جيون منهنجو سر سنگيت
- منهنجي جاڳ تـ جلندي رهندي
- مان هي گيت نـ ڏيندس توکي
- رئندڙ ٻار کي پرچائڻ لئـ
- ڇويهين مارچ 1971ع
- غير جانبدار اديب ڏانهن
- ڪڏهن ڪڏهن آءٌ سوچيندو هان
- قلم گويد کـ من شاھ جھانم!
- ايترو وقت هجي
- تنهنجي روئي وهڻ سان
- پيار جي ڪيترن چوواٽن تي
- پنهنجو توکي ڏسي بـ
- پس منظر
- آءٌ پنهنجي ئي ليکي جڳ آهيان
- عورت ذات اصل کان ڪاري آهي
- ٻيلي ۾ هڪ چوواٽي تي بيٺو آهيان
- وقت جو واءُ ورائي آيو
- دور توکان ڀڄڻ جي خاطر مان
- 20th Century
- مڌر مڌر سنگيت ڇڻي ٿي تارن مان
- تنهنجي جسم جو ڇهاءُ
- فن جو دشمن
- اندر جي ٻوڏ
- باک ڦٽندي اها تـ پڪ اٿم
- مست اکين جو ڏوراپو
- منهنجي ڏات ڏکويل ڏاڍي
- سچ تي سر ڏيڻ نـ ٿو چاهين!
- ڪيئن لکان؟
- جڳ تي ههڙي ڪاري رات
- سچ ۽ ڪوڙ
- مون تـ تڏهين چيو هو
- چٽ
- ماٺ
- ساروڻيون
- چئلينج
- ماڻهوءَ پٺيان پاڇي وانگر
- امتحان
- اداس رات....
- پيءُ وٽ ڪجھ هجي
- مومل
- الهوٽ ننڊ ۾ تنهنجين اکڙين
- هڪ گھڙي هڪ جنم
- سندر سپنو
- آٿت....
- انسپا ئيريشن
- هي جڳ امر
- جا عُمر! تو مُل عيد!
- لوڪ سمهي پيو
- هاريءَ ڏاند
- مارشلائي سنڌ
- ماڻهوءَ جو جڏ ڇيڇاڙي ڪو ساھ ڪڍي ٿو
- تنهنجي سهڻيءَ چوٽيءَ جو
- Agitation
- جنهن ويري تو
- ڪُوڙي خبر
- مئي ڊي.....
- ڦٽڪو
- تر ٿيل نيٽ جو ڊگھو چهبڪ
- بلوچستان.....
- ڪنهن تـ جنم ۾
- پاڙي جو در
- سچُ.....
- ڪم_چي_ها جي نالي
- ننڍڙا نظم
- غزل
- چاھ جي چنگ کي تـ چوري ڇڏ
- نفرتون هر طرف ڏند ڪرٽن ٿيون
- وساري ڇڏيون هئم، وسارڻ جون ڳالهيون
- ڪنهن جي اکڙين جو اولڙو پيو آ
- سچ چوڻ جو وقت نـ آهي،
- آ ڏات رُٺي ڪي ڏينهن ٿيا،
- منهنجي من جو گلابي گل، ڇنئي ڇاکئون لتاڙيئي ڇو،
- ٽيڙو، چئوسٽا، وايون، گيت
- ٽيڙ
- چئوسٽا
- دوھا
- وايون، گيت
ظلم تـ ڏس!
ٻيو چوي ٿو
تـ تنهن ۾ منهنجو ڇا؟
هڪڙو ٻئي کي چوي ٿو
ڀل پيو چوي
ٽيون چوي ٿو
تـ تنهن ۾ هن جو ڇا؟
آءُ پنهنجي قلم کي ڇڙٻ ڏئي
جان پڇان ٿو،
تـ باقي تنهنجو ڇا؟
هو چوي ٿو،
تـ مونکي پيٽ نـ آ
هو چوي ٿو،
تـ مونکي بک نـ آ.