شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

آدرشن جي ڀڳ ٽوٽ

پروڻ ٿيل دل مان
اهي اڻپورا ۽ ٽٽل آدرش
ٺينڍيون ڪري وهي رهيا آهن
جيڪي تنهنجي جوڀن ڀرئي جسم
۽ موھ جي مهڪ کي
ڏکڻ جي هير ۾
محسوس ڪري جوڙيا هئم
....................................
دل چوي ٿي
تـ توتي جيڪي بـ لکيو اٿم
سو سهيڙي
توکي ڏئي ڇڏيان
تـ تون ان کي ساڙي، رک ڪري
دائيءَ کي ڏئي ڇڏين
تـ اها ان رک کي
مينديءَ جي انهيءَ ٿالھ ۾ ملائي ڇڏي
(ڌوتين زائفن کان لڪائي
۽ گھوٽ کان چوريءَ)
جنهن مان شاديءَ رات
تنهنجن هٿن ۽ پيرن کي
................................................
ميندي لاتي ويندي
.....................
اهو احساس
ڪيڏو نـ ستائيندڙ
ڪيڏو وندرائيندڙ
جھير ڏيندڙ
۽ اداس ڪندڙ آهي
تـ مان توکي
حاصل ڪري نـ ٿو سگھان
....................
ٿڪ هجي،
اهڙن قدرن،
قانونن، رسمن،
۽ روايتن کي
جيڪي
توکي ۽ مونکي پاڻ ۾
ملڻ نٿا ڏين
باھ ڏئي ساڙجي
اهڙن نسل کي
جيڪو بي چين بستري تي،
جنم ٿو وٺي
جنهن کي ڄڻيندڙ
۽ نپائيندڙ
.................................................
پاڻ ان احساس کان محروم آهن
تـ ڪڏهن ڪنهن
هنن سان بـ ڪو
پيار ڪيو آهي
..................
تون مونسان
ملي نـ ٿي سگھين
اهو مونکي احساس آهي
لڳي ٿو
اسانجو ميلاپ
ڄڻ تـ اسان جا
بنيادي انساني حق آهن
جنهن کان اسان
ورهين کان محروم آهيون
پر ان محرومي جي پڄاڻي بـ ٿيڻي آهي
انهيءَ ئي آسري تي
جي رهيا آهيون
نـ تـ
جت پنهنجي مرضيءَ سان
پيار نـ ٿو ڪري سگھجي
جت پنهنجي پسند تي
حڪومت نـ ٿي بدلائي سگھجي
جتي اڪثرماڻهن کي
....................................................
مري وڃڻ تائين
آرام ۽ سڪون ڪونهي
جتي تنگ نظر
جنوني نظام رائج هجي
اتي جيئڻ ٽاچر آهي
......................
تون ۽ مان هڪٻئي کي
چاهيندي بـ
هڪٻئي لاءِ
تانگھ ٿيندي
محسوس ڪندي بـ
۽ هڪٻئي ۾ جڪڙجي وڃڻ جي
Unattainable خواهش
جي باوجود بـ
هڪ ٿي نـٿا سگھون
اهو بـ هڪ ٽارچر آهي
.........................
نرڙ تي
هڪ هڪ گھنج
مٿي تي
هڪ هڪ اڇو وار
۽ جوانيءَ جي اڀار جو
ڦلهڙو ٿي لڙڪي پوڻ
..................................................
آتمائن ۽ آدرشن جي
قتل عام جو اعلان آهي
ٽاچر آهي
پر ٽارچر ۾ بـ جي سگھجي ٿو
تون مونکان سواءِ بـ
زندھ رهي سگھين ٿي
۽ مان توکانسواءِ بـ
جي سگھان ٿو
اها ٻي ڳالھ آهي
تـ ٽارچر وارو جياپو
۽ توکانسواءِ زندگي
ڪڏهن منهنجو
آدرش نـ رهيو آهي!!
............................