شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

ماڻهوءَ جو جڏ ڇيڇاڙي ڪو ساھ ڪڍي ٿو

ماڻهوءَ جو جڏ ڇيڇاڙي ڪو ساھ ڪڍي ٿو
من خوش ٿئي ٿو
ڪنهن جي گھر کي باھ لڳي ٿي
خوشي ٿئي ٿي
انسانن جو جسم جڏهن
ڪن ڪانڊن ٽانڊن جي تَوَ تي
جي ڇولن وانگي ٽڙڪي ٽڙڪي رک ٿئي ٿو
مزو اچي ٿو
ڪنهن جي اک مان ڳورها جڏهين
سڪي وڃن ٿا
رت وهي ٿو
هانوءُ ٺري ٿو
ڪات وهي ٿو
هڏ ڪپي ٿو
مِک جون ڇاٽون
ايندڙ ويندڙ جو جڏ دامن
ڳاڙهو ڪن ٿيون
رت جون ٺينڍيون جاري ٿين ٿيون
سر ٿو ڪپجي
جسم ٿو ڦٿڪي
لڱ لڱ جڏ ٿو ڳترا ٿئي
۽ مرندڙ ماڻهو ڦٿڪي ڦٿڪي
ڪين مري ٿو
ٽهڪ اچي ٿو
ڪوس گھرن ۾
ماڻهن کي جڏ
هوريان هوريان
هڪ هڪ هٿ ۾
اڱر اڱوٺي ۽ اک ۾
ڪوڪا ٺوڪي
ايذائن سان ابتو سبتو
ليٽائي ۽ لتون هڻي
ظلم ٿئي ٿو
آءٌ نچان ٿو
خوش ٿيان ٿو