شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

زندگي هڪ آپريشن ٿيئٽر

روح جي ناسور ۾
ٽپڪي ڪُرائڻ ٿا لڳن
پگھر جا کارا ڦڙا،
۽ اها ڀي پڪ آهي
سور جو ناسور هيءُ
هن جنم ۾ ڪين ڇٽندو
ڇو تـ ان تي
پگھر ۽ ڳوڙهن جون
پٽيون ٿا رکن
ڪي ڊاڪٽر،
جن کي نفرت مان
ڀٽائيءَ هو سڏيو
انڌا اونڌا ويڄ
روح جي ناسور ۾
ويتر آ رهجي ويئي
هڪڙي فورسيپ،
ڏاڍ ۽ پرماريت
جي فورسيپ
زندگيءَ جي آپريشن روم ۾
زندگي
هڪ آپريشن ٿيئٽر
يا تـ آهي ڪوس گھر،
ڊاڪٽر تاريخ جا نابين روح،
پيٽ خالي ماڻهپي کي
.................................................
صبر جي انجيڪشن ڏئي
چپ ٿا ويٺا سبن
ماڻهپو ويتر ٿي ويو آهي بيمار
ڊاڪٽر تاريخ جا نابين روح،
ماڻهپي کي
بک وگھي
بيمار ۽ لاچار کي
رت جون ٿيلهيون ڏئي،
ٻانهن ۾ انجيڪشن سان
ٽنگ ڪري،
ماس کي ٺاهي پروڻ،
آئيسو پلازما جي وسيلي
ساھ جي ٽٽندڙ ۽ ڇڄندڙ
سور ۽ ناسور جي ڏوريءَ کي
ويٺا ڳنڍيون ڏين
بک وگھي بيمار ۽ لاچار
اڄ جو ماڻهپو،
آپريشن ٿيئٽر ۾
بي هوش ۽ بي جان ستل،
روح
جيڪو لاڏلو ڄائو ۽ نپنو
نوبنو ۽ پاڪ روح،
نور جو ڪو پرتوو
جنهن ۾ چون ٿا
هو رکيل
بک وگھي،
هڪ ڪاسبيءَ وانگي
......................................
ڪمائي، رت ست ڏئي،
بک ڪاٽي،
زندگيءَ جي بيل گاڏيءَ
کي ڌڪيو
هڪ صدي جيئرو رهيو
زندگيءَ جي بيل گاڏي
پست ۽ هيڻين ٽنگن وارو سوار،
ٿڙڪندڙ ۽ ٿاٻا کائيندڙ
سوار جون جوڙي ٽنگون
زندگيءَ جي بيل گاڏيءَ ۾ جٽيل
جنهن تي هڪڙي زال
۽ ٻارن جو ميڙ،
بک رڌڻ جون ديڳڙيون
۽ اڃ ڀرڻ جا خالي ٿانو،
سيءَ لڳڻ واريون رلهيون
۽ اٻ ڪڍڻ وارا پکا،
پاڪ ۽ پوتر بدن کي
وائکو ڪندڙ لٽا
هار ۽ سينگار لئـ
دڳ جي مٽي،
تڙ ڪرڻ لئـ
اڀ ۾ گجگوڙ ۽ کنوڻيون
مٿان وسندو اچي
وڏ ڦڙي سان گڏ
چڻي جيڏو ڳڙو
ٻارڙن جي سڏڪڙن جا لوڪ گيت
زال جي پارن ڪڍڻ جا
......................
سهرا ۽ لاڏا
سر سنگيت
رت سڪل، لاچار ۽ بيمار
انهيءَ سوار جون
زندگيءَ جي بيل گاڏيءَ ۾ جٽيل
پست ۽ هيڻيون ٽنگون
جن جي گوڏن مان
سڪي ويو آهي تيل
خشڪ ڦيٿن وانگيان
چيڪاٽ ڪنديون ٿيون وڌن،
اڳتي جتي وڻراھ ناھ
سڃ آهي بک آهي
اڃ آھ
پيٽ ۾ ولهوٽ
اکين ۾ ڦلا
رت ڳڙيون ۽ جسم تي
ناسور جا بي انت سور
سلھ، تپ ۽ رت وهڪ
خون جون گڙيون،
حياتي موت جي اکٻوٽ راند
زندگيءَ جي بيل گاڏي
مسئلن جي گپ چڪ،
حالتن جي واچ مينهن ۽
خواهشن جي قتل گاھن مان رڙهي
بک جي جھوليءَ منجھان
اڃ جي جھاڪن مٿان
وقت جي ظلمن جي منهن ۾
.......................
چيڪندي اڳتي وڌي ۽
زندگيءَ جي آپريشن ٿيئٽر ۾
گپجي پئي
زندگيءَ جي بيل گاڏي جونءَ پير
منزلون اڻکٽ
۽ نسلن جو وکون
زندگي جي شاهراھ ڏاڍي ڊگھي،
ٿي هڻي تاريخ جنهن تي
ويڪريون ٻٽيون ٻرانگھون
ارتقا جون، سچ جون ۽ رت جون،
تنهن تي اڄ،
ماڻهپو
بيمار ۽ لاچار روح،
زندگيءَ جي بيل گاڏي،
گھلي گھلي
زندگيءَ جي آپريشن ٿيئٽر ۾
ٿڪجي پيو آهي ڪري
ڊاڪٽر
تاريخ جا نابين روح
جن کي نفرت مان ڀٽائيءَ
هو سڏيو
انڌا اونڌا ويڄ
نڪ تي ڪپڙو رکي
پيٽ بکئي ماڻهپي جو
ڪن ٿا اهڙو آپريشن
جنهن وسيلي
هو چون ٿا،
.....................
بک هوندي،
اڃ هوندي،
ماڻهپو زندھ رهي
۽ چپ رهي
پوءِ بـ سبيل
چپ چوري
ڪئٽ گٽ (catgut) ٽوڙي
الائي ڇا ٿو چئي
سمجھ ۾ ايندڙ
۽ منجھيل لفظ
۽ جملا
رت ۾ آهن گڏيل


آپريشن دوران چمڙي کي ٽوپو ڏيندڙ ڌاڳو جيڪو رڍ گھوڙي ۽ گڏھ
جي آنڊن مان ٺاهي تيار ڪيو ويندو آهي.