ماٺ
جڳ جا گوڏا چٽي وئي آهي
آءٌ تارن جي ڇانو ۾ ويٺو
هڪ منو. ڪن لائي زور ڏئي
رات گذرڻ جو کڙڪو تاڙيان ٿو
رات ڪاري نڀاڳي مم وانگي
پير کڙڪو ڇپائي چورن جان
ڏينهن جي ترورن کي ڌوڪيندي
اونهي ڏر ۾ وڃي لڪائيندي
ماٺ جي مم ڪو ڪري جادو
جڳ جا گوڏا چٽي وئي آهي
آءٌ ڪيڏو بـ ڦٿڪان، لوچان ٿو
ماٺ جي ڳنڍ مون کان ڪين ڀڃي
دل چوي ٿي تـ انڊپين ڀڃي
ماٺ ۾ ماٺ وارا گيت گھُٽيان
من ڪو واڪو ٿئي ڪا ڪوڪ اُٿي،
ماٺ جي ڳنڍ ڀڄي شور ٿئي....
ماٺ تارن مان ٽمي بڙڇيون ٿي
منهنجي تنهنجي مٿان وسي رهي آهي
ماٺ واچوڙو بڻجي، پٿر هڻي
توکي مونکي چُٽي رهي آهي
ماٺ تنهنجي ۽ منهنجي اکين مان
ڪوسڙو ڳوڙهو بڻجي ٽپڪي ٿي
پوءِ بـ هيءَ ماٺ موت جهڙي آ
ڪو بـ آواز ڪين اڀري ٿو
ماٺ جو لڙڪ ليڪڙي ٺاهي
ماٺ ئي ماٺ ۾ سڪي ٿو وڃي
اچ تـ هن ماٺ جي ڪا ڳنڍ ڀڄي ٿئي
اچ تـ هن ماٺ جي ڪا ڳنڍ ڀڄي ٿئي