ساروڻيون
تو ۽ مان جا راند ڪئي هئي
تنهن جي مون کي سانڀر آهي!
تون ڀل ڇڏين وساري پر
تون ساڳي جھانجھر آهين!
جيسين مونکي ياد اچي ٿو
مان سمجھان ٿو
تنهنجا منهنجا جسم ها ٽڪريا
راند ڪندي
تو ۽ مون هو ڀاڪر پاتو
هات ڪندي
لڪ ڇپ، ليلي لاوان رانديون
جسم کان وڌ هيون تنهنجي لئـ
منهنجي لئـ ڀاڪر کان وڌ.
تو ۽ مان ٿي پيار ڪيو تـ بـ
روح اسانجا آتا هئا.
گھڙي پلڪ لئـ روسامو هو
پرچڻ ڪارڻ داءُ وڏو
مان سمجھان ٿو جنم جنم کان
چاري هان مان تنهنجو چنڊ!
چاري هان مان تنهنجو چنڊ!