شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

مونکي پنهنجا هاريل ڳوڙها واپس ڏي

پنهنجي دل جي زخمن جو
اڄ هڪ هڪ ٽاڪو
آءُ اڊيڙڻ چاهيان ٿو
مونکي پنهنجا هاريل ڳوڙها
واپس ڏي
مونکان پنهنجيون ساريون مرڪون
واپس وٺ.
تنهنجي مرڪڻ
مرڪي موهڻ
موهي مارڻ
واريءَ سرڪڻ ڦاهي کان
مان جند ڇڏائڻ چاهيان ٿو!
مونکي پنهنجا هاريل ڳوڙها
واپس ڏي
مونکان پنهنجيون ساريون مرڪون
واپس وٺ.
توکي تنهنجيون
ڪارون بنگلا
سرمائي سان
سهڪڻ واريون
سيف ٽجوڙيون
بخش هجن.
توسان ڀل هي
ڪلبون مهڪن
بار جون ڪوٺيون
ڳاڙهيون شيشيون
تنهنجي هوندي
ٻهڪن چهڪن.
تون ڀل پنهنجن
جيڏن سرتن
يارن ۽ مل وارن
سان شل خوش هجين
مونکي تنهنجي
ڪهل نـ گھرجي.
منهنجي اندر
شاعري جي جا
دل ٿي ڌڙڪي
تنهن کي تنهنجي
ساڙهي جو اڄ
پلو نـ گھرجي.
مونکي من جي گھراين ۾
گيتن جي موسيقي گھرجي.
نغما، نغمن جا هي سڏڪا،
آهون، نيزاريون ۽ ڪوڪون
ڪافي آهن.
پنهنجي اڊڙيل روح کي ويتر
آءُ اڊيڙڻ چاهيان ٿو
مونکي پنهنجا
هاريل ڳوڙها
واپس ڏي
مونکان پنهنجيون
ساريون مرڪون
واپس ڏي
واپس ڏي