شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

غير جانبدار اديب ڏانهن

وقت ڪا ٽڪ ٻڌي بيهي رهي،
وڻ جي هيءَ ڇانو سڪل پن جيان
ڪين ڇڻي، بيٺي هجي
ڪنهن کي بندوق لڳي
سور نـ ٿئي،
تون چوين تـ ڪاش ايئن ٿئي!
جيئن تون ويٺو هجين،
ڪين اٿين،
ڪين وڙهين، رت نـ ڏين،
ننڊ ڪرين،
خواب لهين،
خواب اهڙا،
جو هجي خواب ئي جن جو تعبير
تون چوين ٿو تـ
وقت ٽڪ ٻڌي بيهي رهي،
ڪو بـ توکي نـ چوي
ڪوڙ لکيو آهي تو،
تون سدا پنهنجي ئي گھر ۾ هجين،
ڇو راتيون رلين،
.................................
چنڊ سان، چاھ سان
۽ جوڀن سان،
تون چوين ٿو تـ
تنهن ۾ تنهنجو ڇا؟
ڀل تـ بيروت سڙي رک ٿئي،
ڪنهن جو ٿائيلنڊ بچي يا نـ بچي،
آءُ سنڌي هان
رهان ٿو سنڌ ۾
آءُ ڇو ڳالھ ٻڌا ڌاري ڪا،
آءُ ڇو پاڻ تي ڪنهن سوچ جا
ليڪا پايان،
آءُ تـ اڄ ننڊ ڪرڻ ٿو چاهيان،
ننڊ ۾ خواب ڏسڻ ٿو چاهيان،
خواب اهڙا،
جو هجن،
خواب ئي جن جو تعبير
تو چوين ٿو تـ خواب سچ هجن،
وقت ڪا ٽڪ هڻي بيهي رهي
۽ واچ لاهي ٿو ڦيرائين ويٺو
ڪانٽا ابتا.