شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

ڪارنهن جا چٽا

لڙڪ لاڙڻ ڪا نئين ڳالھ نـ آهي جاني!
زندگي دور اڃان دور وٺي ويندي آ
ايستائين جو لڙي لڙڪ سڪي ويندا هن
لالڙي ڳل ڳري ويندا هن
سرد ۽ زرد ڳلن تي ڪڏهين
ڪوسڙو رت ٽمي پوندو آ
ٿورڙو ترس، اڃا ترس، ڪٿي ڀيڻي آ،
زندگي دور اڃان دور وٺي ويندي آ
زندگي دور اڃان دور ستارن کان پري
نينهن نظارن کان پري
تنهنجي ۽ منهنجي خيالن کي ٿڏي
ڍير لڳل لاش ۽ بارود جتي
زندگي زهر جو پيالو بڻجي
موت جي سرڪ چکائي سڀ کي
وير هر ڪنهن کان چڪائي ٿي وٺي
ڇو تـ هي سڄي دنيا تنهنجي ۽ منهنجي ناهي
جن کي ڪا جنگ نـ لڙڻي آهي
جن جي آنڊن ۾ ڪڏهن بک نـ لڳڻي آهي
................................
توکي مونکي تـ رڳو عشق ئي ڪرڻو آهي!
پر اها ساڳي سڀاڳي دنيا
جنهن کي سمجھيو آ اسان سج سمان
تنهن جو ٻهروپ آ ڪارنهن جا چٽا
تنهن ۾ هر سچ چڙهي ٿو ڦاهي
تنهن ۾ هر ڌڱ جو سر ڌار آهي
تنهن جي ڌرتي ٿي سڙي آڳ ٻري
تنهن ۾ هن پيار سوا
ڏک گھڻا، سک گھڻا!
تون جي انسانيت تي نظر ڪرين
پيار ۽ پيٽ ڍو جون ڳالهيون هي
پل هڪڙي ۾ اڏامي وڃني!
ڇو تـ هي زندگي هر ڏجھ سوا ڏيندي نا
زندگي دور اڃا دور وٺي ويندي آ !