شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

ٽيڙ

ڌوڙ ويٺو ڦولين
انڌا هجي تـ لڀي
ڪنهن کي ٿو ڳولهين

جي ڪمائي نـ کائي
ڀل ختمو ڏئي
حرام ٿو کائي

ربُ ياد ڪر ميان
ڇڏ تـ يار
ننڊ ڪيان


ڪلڪ گھڙي وٺ
هاريل رت سڪي ويندو
ڪجھ تـ لکي وٺ

اڌ حياتي
ويٽنگ روم
هڪڙي جھاتي!

وقت بـ وڃڻو
هو بـ نـ اچڻو
آءٌ بـ نـ رهڻو

اندر سڙئي جو اڌمو ايندو
ٿورو ترس
گيت جڙي ويندو

پور ٿا پوني
در ٿو کڙڪي؟
ڪن ٿا لوني

جيئڻو آهي
تنهنجي اکڙين جو هي امرت
پيئڻو آهي


ڪونجون پنهنجا ولر سهيڙن
جھونجھڪڙيءَ جو جنڊ جي جهانءُ
گلڙا ماڪ ڦڙا ٿا ميڙن

عاشق مارين ٿو
حيف هجئي انسان
وحشي جيوت جا نشان


ڀئو ڀڳو آهي
ٿُڪ هجي زماني کي
عشق لڳو آهي


عشق ڏنو آ
آشيرواد
انارڪزم زندھ باد