امتحان
تيز طوفان منهن ڪڍيو آهي
واءُ اهڙو اڻائو آيو آ
هر سلو ڪنڌ ڀر سٽيو آهي
واءُ واچوڙي ويڙهجي وٽجي
ذات وڻ پاڙ مان پٽيو آهي
اُٻ. اوندھ. انڌياري نگري آ
رات جهڙو هي ڏينهن ٿيو آهي
آسمانن مان ايئن لڳي ٿو اڄ
نانگ ڪرندا يا ڪي وڇون وسندا
ڦٿڪندا جيوَ ٽهڪندا لڇندا
هن انڌوڪار ۾ اڙي شاعر!
اڱرين سان ڪنن کي بند ڪري
وات ۾ زور سان لٽو ڏيئي
بند ڪمري ۾ ويهي در ڏيئي –
پنهنجو ايمان بچايئي تہ وڏو جس کٽيئي
پنهنجو ايمان بچايئي تہ وڏو جس کٽيئي.