شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

آزادي.....

منهنجي هٿ ۾ ڀڳل قلم
منهنجا گيت هٿين خالي !
سج لٿي ڪو وقت ٿي ويو آ !
منهنجا ساٿي سڀ سمهي پيا
مونکي ننڊ اچي تـ سمهان
ڌرتي ڪهڙا ويڻ سهان
جاڳان ٿو پيو ۽ تارن جي
ڌنڌلي ڌنڌلي پاڇن ۾
ڪنهن جا پيرا ڪين ڏسان ٿو !
لاٽ اجھاڻي واٽ آ اوندھ
هيٺ مٿي اوساٽ ڏسان ٿو !
ٿي وئي آس نراس سڀن جي
آزاديءَ جي ديوي اڄ
ڦاٿل آ، ست ڪوٽن ۾
منهنجي هٿ ۾ ڀڳل قلم !
منهنجا گيت هٿين خالي!
دل ٿي چئي اڄ
اوچي ڪوٽ جي ديوارن سان
سر ٽڪرايان
مٿو ڦاڙيان
من ڪو ڀت جو چٿر لهي !
۽ آئيندي جو ڪوئي ماڻهون
هيئن چوي
اوچي ڪوٽ جي ديوارن جو چٿر لٿل آهي
پنهنجو ماضي
پوتر آهي، روشن آهي !