وايون، گيت
مان ڪنهن سان سور سليان!
ٿو هانو ڏري، اچ قرب ڪري،
مان ڪنهن سان سور سليان!
تون اڏر نـ کنياتا وڃ نـ پري،
مان ڪنهن سان سور سليان!
آ رات ڊگھي ۽ صبح پري،
مان ڪنهن سان سور سليان!
ٿي واڳ جھليان هي آھ ڪري،
مان ڪنهن سان سور سليان!
او! دم ٿو گھٽجي چين مري،
مان ڪنهن سان سور سليان!
جھُر جھُر، جھُر جھُر ڳچ ڳري،
مان ڪنهن سان سور سليان!
مان ڪنهن سان سور سليان! او جاني،
ڪنهن سان سور سليان!
_________________
مند وري آ، هير گھلي ٿي، اچڻو آن تون، آءُ پيارا،
جھومن ڪونگو ٽارا.
گونچ نمن ۾، ڏيلها ڪرڙن، ٻيريون ٽنڊريون، ويا سيارا آءُ پيار،
جھومن ڪونگو ٽارا.
سرنهن سندو ڦولار ڏسي ٿيا، مست هي ڏاگھا سارا، آءُ پيارا،
جھومن ڪونگو ٽارا.
هي بوڙيندا ۽ چنگ تـ ٻڌني! سڏني توکي ساوا ٽارا، آءُ پيارا،
جھومن ڪونگو ٽارا.
اڱڻ ٻهاريم، سهرا ڳاتم، کڻن نـ نياپو کنياتا ڪارا، آءُ پيارا،
جھومن ڪونگو ٽارا.
ميندي رتڙا هٿ اڇا ٿيا، ڦارون پائي وجھايان ڍارا، آءُ پيارا
جھومن ڪونگو ٽارا.
آءُ پيارا، آءُ پيارا،اچڻو آن تون، آءُ پيارا،
جھومن ڪونگو ٽارا.
____________
برکا رت جو رنگ رچي ويو
بوندن ساڻ بسنت اچي ويو.
ڪاري لوٺ بـ ٿي وئي سائي،
گونچ گلن جو گوڙ مچي ويو.
بوندن ساڻ بسنت اچي ويو.
چيٽ ڦٽي ويو، تون ڇو. نـ آئين،
من ۾ سڪ جو ممڙ مچي ويو،
بوندن ساڻ بسنت اچي ويو.
هير گھلڻ تي هانوُ هڄي پيو
ڦرڙيءَ وانگي پيار پچي پيو
بوندن ساڻ بسنت اچي ويو.
سرءُ جو سٽيل سيڪاٽيل پن
سڄي سڙڻ کان هاڻ بچي ويو
بوندن ساڻ بسنت اچي ويو.
_____________
تو بن جاني اوت اتر جي،
منهنجو انگ ڏڪائي.
تنهنجي ياد ستائي
مينهوڳيءَ جي مهڪ هوا ۾،
چيهو سر سان ڳائي.
تنهنجي ياد ستائي
سنجھي سان ئي تنهنجو سپنو،
منهنجي ننڊ ڦٽائي.
تنهنجي ياد ستائي
چانڊوڪيءَ ۾ وهنتل سهنتل،
ولھ ٿي وار سُڪائي.
تنهنجي ياد ستائي
____________________
منهنجو من اداس کنياتا
لنوُ ڪا لات پرينءَ جي!
رت بسنتي موٽي آئي،
منهنجي من ۾ مونجھ اهائي،
پرينءَ نـ آهي واڳ ورائي.
چوٿون هي چوماس کنياتا
لنوُ ڪا لات پرينءَ جي!
سنهڙي سنهڙي سرءُ ٿي وائي،
ڏکيل منهنجو ڏيل ڏکائي،
ڪانگا! چپ آن، ڇاهي؟
منهنجي آس نراس کنياتا!
لنوُ ڪا لات پرينءَ جي!
اڃا بـ اوسيئڙو ٿو جياري،
سدا ٻنڀي مان نينهن نهاري،
پريت ڪڏهن ٿو پريتم پاري.
آزاريندڙ آس کنياتا!
لنوُ ڪا لات پرينءَ جي!
منهنجو من اداس کنياتا!
لنوُ ڪا لات پرينءَ جي!
_________________
اي بادلو، اي بادلو، ڇوٿا رُلو،
مون سان هلو اي بادلو.
منهنجي پرينءَ جي چيچ آ،
ڇلڙو جنهن ۾ گھرگھلو.
مون سان هلو اي بادلو.
منهنجو پرين جنهن آ ڏٺو،
تنهن کان پڇو ڇوٿا ڀلو.
مون سان هلو اي بادلو.
هي آس من جي تاس آ،
منهنجو تـ هو آ ڀرجھلو.
مون سان هلو اي بادلو.
ڪاري گھٽا! ڇو ٿي ڍڪين،
هي چنڊ منهنجو چلولو.
مون سان هلو اي بادلو.
هن چنڊ جي چانڊاڻ ۾،
نچندا هلو، ڪڏندا هلو.
مون سان هلو اي بادلو.
هي هانو ٿو ٻڏندو وڃي،
من جي اڇل ۾ ٿرٿلو.
مون سان هلو اي بادلو.
مون سان هلو اي بادلو.
_________________
من مندر ۾ توبن سهڻا،
ڌوپ نـ ڪوئي واس
الاوو
ڌوپ نـ ڪوئي واس!
تون ۽ مان ٻيو ناهيون جاني،
آهيون ڪوسو ماس
الاوو
آهيون ڪوسو ماس
پور نماسي رات پري آ،
انڌيارو سڀ آس!
الاوو
انڌيارو سڀ آس!
ٿڌڙي ٿڌڙي رات اٿاري،
جسم سندو احساس،
الاوو
جسم سندو احساس!
چنڊ چڪور تـ پنهنجيءَ ۾ هن،
من ڇو آھ اداس،
الاوو
من ڇو آھ اداس!
منهنجي منزل ڌرتيءَ تائين،
ڳوليان ڇو آڪاس،
الاوو
ڳوليان ڇو آڪاس!
____________
مُند جان مست نگاهون تنهنجيون
ڪارا بادل تنهنجا وار
منهنجا يار
آءُ تـ جھڙالو ماڻيون !
رُت جو روح چريو ٿي پيو آ
منهنجي من کي ڇا ٿي ويو آ
سينو ساڙي تنهنجي سار
منهنجا يار
آءُ تـ جھڙالو ماڻيون !
گھنگھور گھٽا ٿي گوڙ مچائي
منهنجي ڪوتا پُور پچائي
سارنگ ويٺو ڇيڙي تار
منهنجا يار
آءُ تـ جھڙالو ماڻيون !
مور نچي ٿو ڊيل ٽلي ٿي
بوند وسي ٿي هير گھلي ٿي
ههڙي رُت ۾ توکان ڌار
منهنجا يار
آءُ تـ جھڙالو ماڻيون !
پرُ بـ اُٺو هو ڀيڄ ڀنيءَ جو
پرُ بـ پُسيو هو پاند چنيءَ جو
موٽي آئي مند ملهار
منهنجا يار
آءُ تـ جھڙالو ماڻيون !
جيئن جيئن کلڻي کنوڻ کلي ٿي
اکڙين مان تيئن بوند هلي ٿي
پرينم ! تنهنجو ڪهڙو پيار
منهنجا يار
آءُ تـ جھڙالو ماڻيون !
مُند جان مست نگاهون تنهنجيون
ڪارا بادل تنهنجا وار
منهنجا يار
آءُ تـ جھڙالو ماڻيون !
__________
ڳيت ڏئي ڇڏ، سور ڳهي ڇڏ
جندڙي لڙڪ وهائي
جيئڻ سولو ناهي!
اوندھ جا اوڙاھ جي ايندا
سهبا سينو ساهي
جيئڻ سولو ناهي!
دنيا دارونءَ جو ٿي دونهون
ڇا ٿي ويو آ ڇا هي؟
جيئڻ سولو ناهي!
ڏات ڏڪي ٿي ڏاڍ ڏنگي ٿو
ڏنڀ اچي ٿو ڏاهي
جيئڻ سولو ناهي!
جان اصل کان اچڻي وڃڻي
پوء تي هٽڻو ناهي
جيئڻ سولو ناهي!
سورئ جو سينگار ٿئي پيو
ڪوئي چڙهندو ڦاهي
جيئڻ سولو ناهي!
دوکي جي هن دنيا اندر
مرڻ تـ سولو آهي
جيئڻ سولو ناهي!
____________
ياد پرين جي بڙڇي بڻجي
منهنجو هانءُ ڦٽي ٿي
ڪنهن کي دانهن ڏيان !
رات ڪري ٿي جلهون مونتي
سانوڻ جي هي سانت سٽي ٿي
ڪنهن کي دانهن ڏيان !
روئي ٿي، روئاري ٿي مونکي
منٿ ڪيان ٿو منهن مٽي ٿي
ڪنهن کي دانهن ڏيان !
تنهنجي آس اکين ۾ آڻي
منهنجي سورن سير ڇُٽي ٿي
ڪنهن کي دانهن ڏيان !
پرھ ڦٽي آ ڪويل ڪائي،
ڪوڪي ڪوڪي هانوءُ ڦٽي ٿي
ڪنهن کي دانهن ڏيان !
ڏسندي ڏسندي سانجھي ٽاڻي
گھُور پرينءَ جي ساھ گھُٽي ٿي
ڪنهن کي دانهن ڏيان !
ڪوڪي ڪوڪي ڪپيل وانگي
ڪوتا منهنجي رات ڪٽي ٿي
ڪنهن کي دانهن ڏيان !
ڪنهن کي دانهن ڏيان! ڪنهن کي دانهن ڏيان!
_________________
من جا مٺڙا سور سمهي پوءُ
رات لڙي وئي آهي
ڪوئي اچڻو ناهي!
نکٽ نهاري نستو ٿيو آن
ڪتي چڙهي وئي آهي
ڪوئي اچڻو ناهي!
ڪنهن جا ويٺو پور پچائين
ڪاڪ ڪڙهي وئي آهي
ڪوئي اچڻو ناهي!
تيل سڙي ويو رت سڙي ويو
وٽ سڙي وئي آهي
ڪوئي اچڻو ناهي!
ڪوئي اچڻو ناهي!
پريت پڙي وئي آهي
ڪوئي اچڻو ناهي!
ڪانگل ڪرڪي آھ اڏاڻو
لام لڙي وئي آهي
ڪوئي اچڻو ناهي!
جيجل جھاتيون پايان ويٺي
اک اڙي وئي آهي
ڪوئي اچڻو ناهي!