شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

الهوٽ ننڊ ۾ تنهنجين اکڙين

الهوٽ ننڊ ۾ تنهنجين اکڙين
مون سان ڪائي ڳالھ ڪئي هئي
چنڊ ستارا شاهد آهن
ننڊ ۾ تنهنجي سونهن ڏسي
سانت ۾ ساري رات رني هئي
سڏڪي سڏڪي ٿڪجي پئي هئي
ڪيئي تارا توڏي ڏسندي
اونڌي ڪنڌ ڪريا ها
واءُ وڻن جي ڇانگھن کي
وٽجي وچڙي ڀاڪر پائي
ڪوڪي ڪوڪي دانهن ڏني هئي
پوءِ بـ توکي ننڊ هئي
ٻوٽيل تنهنجن پيارن نيڻن
مون سان هڪڙو سودو ڪيو هو
منهنجو موت حيات وڪيو هو
چنڊ ستارا شاهد آهن
ڇو تـ اهي ڀي مون وانگي ئي
چرڻ پرڻ کان چپ ڪري
وات ۾ پنهنجي آڱر ڏيئي
دل ئي دل ۾ سوچن پيا
سوچن پيا ۽ لوچن پيا.