شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

رئندڙ ٻار کي پرچائڻ لئـ

رئندڙ ٻار کي پرچائڻ لئـ،
ڪوڙيون ڳالهيون ڪندڙ،
ڪوڙا واعدا، لالچ خرچي،
دڙڪو سڙڪو ڏيندڙ
پيار ۽ ٿڦڪي،
رانديڪا ۽ ٽول آڇيندڙ،
گھڙي پلڪ لئـ
بس ڪري جي ٻڌي سگھين
ٻار اڃان بس ڪا نـ ڪئي آ،
هوريان هوريان
چپن چپن ۾
سڏڪي ٿو پيو
ڀنل اکيون
آليون پنبڻيون
ڦاٽل دوڏا
ڪروڌ ۽ ڪاوڙ
ڏسي سگھين ٿو
گھڙي پلڪ لئـ،
ڪوڙا واعدا،
ڪوڙيون ڳالهيون،
بند ڪري جي ڏسي سگھين
تـ ٻار اڃان بس ڪا نـ ڪئي آ،
ٻار اڃا ڀي روئي ويٺوها، پر
تنهنجين ڪوڙين ڳالهين
ڪوڙن سڏڪن،
ڪوڙن ڳوڙهن،
آزين ۽ نيزارين هڪڙو ڪم ڪيو آ
هن جو ڌيان ڇڪيو آ
۽ هو تنهنجا ڪوڙا واعدا،
ڪوڙيون ڳالهيون،
لالچ خرچي،
دڙڪا سڙڪا،
رانديڪا ۽ ٽول ڏسي،
هوريان، هوريان،
سڏڪي، سڏڪي،
سوچي پيو، تـ
بس ڪريان
يا روئندو رهان.

( مارچ 1977 جي چونڊن کانپوءِ)