دور توکان ڀڄڻ جي خاطر مان
کوڙ سارو تـ پي ويو آهيان
پوءِ بـ اندر ۾ آنڌ مانڌ آ ڇو؟
ڪنهن نماشام جو آ ياد ڪيو!
...............................
منهنجي نس نس ڇلانگ ماري ٿي
منهنجو سينو اُلا ۽ اڱر بڻيو
لوندڙيون زور سان ڌوڻ ٿيون لڳن
آءٌ ڀڄندو وڃان ٿو دور اڃا
منزلون پار ڪندو توکان پري
درد جي ڌوڙ اڏامي ٿي پٺيان
جيءُ جھوٻا ڏئي جڏهن ٿو پڇي
منهنجي واچوڙي جھڙي وک جو سبب
آءٌ رڪجي وڃان ٿو هڪ هنڌ تي
ڪن لنون ٿا اکيون ڦرڻ ٿيون لڳن
مونکي تڏ ٿي خبر پوي جاني
منهنجي اندر ۾ آنڌ مانڌ آ ڇو
ڪنهن نماشام جو آ ياد ڪيو.
................................
ياد جي ڌنڌ کي هٽائڻ لئـ
وايو منڊل سڄو مٽائڻ لئـ
سج جھڙو وٽو کڻي وھ جو
آس جي لاش تي مان اوتيان ٿو
ڪيئي اڌما ۽ آهون اڀرن ٿيون
جن کي ماري نپوڙي ساھ ڪڍي
پاڻ ماري بـ جي رهيو آهيان
دور توکان ڀڄڻ جي خاطر مان
کوڙ سارو تـ پي ويو آهيان
پوءِ بـ اندر ۾ آنڌ مانڌ آ ڇو؟
ڪنهن نماشام جو آ ياد ڪيو!!