تنهنجي روئي وهڻ سان
مان، جاني!
ننهن کان چوٽيءَ تائين
پڄران ٿو،
من لڇي وات ۾ هليو ٿو اچي
دل سڙي، خاڪ ٿي
اڏامي وڃي
تنهن جي ڳوڙهن ۾ منهنجو
چنچل روح
ٻانڊ وانگي وهي هليو ٿو وڃي
پوءِ بـ مان وائڙن جان
ويٺو هان
وڦلي وڦلي چوان ٿو
سور سهي،
من جي ڪوڙاڻ ڳهي،
ڳيت ڏئي،
آءُ توسان ملي نـ سگھندس من،
آءُ توسان ملي نـ سگھندس من،
( منهنجو کيسو اصل کان
خالي آ )