اندر جي ٻوڏ
ايتريون راتيون
ويون وهي
ٻوڏ جي لهرن وانگي
من جي اڌمن کي آسرا ڏيئي،
ڪيترا بند پئي ٻڌم ليڪن
پور تنهنجا
سنڌوءَ جي ڇولين جان،
جاڳ ۽ ننڊ کي نـ ليکيندي
دل جي هر روڻ مان
ليئا پائي،
روح ۾ کنڊ وجھندا پائيندا،
ويا وهي ٻوڏ جي لهر وانگي
دل جو واهڻ
سنڌوءَ جو ٻيٽ جيان
هاڻ سنهيو پيو آ
سج هيٺان