جا عُمر! تو مُل عيد!
ڪالھ ڪلهوڪي رت وهيو آ
لاش اڃا ڀي وکريل آهن
جيل ڀريل هن ڀائن سان
۽ پُٽ چڙهن پيا ڦاهيءَ تي
ڍيرن تي هن قلمن ٽڪرا
کوڙ زبانون وڍجن ٿيون پيون
خيالن تي هن پهرا چوڪيون
سچ گھٽيو ۽ ڪوڙ ٿو ٻهڪي
هاري ناري بک مري ٿو
منهنجا ساٿي، منهنجا راهي عيد آ جن لاءِ
کولين ۾ ٿا فرش تي ليٽن
مان هي هنڌ کٽون ۽ ڪپڙا
گھوري ساڙيان عيد سميت
منهنجا ميت !
مان عيد اڄوڪي ڪيئن ڪريان؟؟