شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

ايترو وقت هجي

ايترو وقت هجي
زندگي ۾ پالهو ٿي
پنهنجي ٻارن کي سمهاري ننڊ ۾
دور سنڌوءَ جي ڪناري ويهي
هڪ نئون گيت لکان
جنهن جي ترنم ۾ سنڌوءَ جون ڇوليون
ڪنهن ڪنواريءَ جي اڪيلائي جان
ڦٿڪنديون لڇنديون رهن
ديش واسين کي وڃي ڌونڌاڙن
ايترو وقت هجي
وقت جي وڙ واند کان واندو ويهي
هن بکئي پيٽ کي ڍوڍو ڏيئي
ڪو تـ سک جو ساھ کڻان
هڪ نئون گيت لکان
جنهن جي هر لفظ ۾ ڪي چنگ وڄن
جنهن جي سٽ سٽ سرود ٿي سڏڪي
جنهن جي هر تان من کي ڪان هڻي
جنهن جي جھونگار جيءَ جھير وجھي
ايترو وقت هجي
اڻ ڳڻيل ڳڻتين کان پاسي ٿي
رات جو گھوري گھوري چنڊ ڏسان
اڌ ڪٺل آھ ڪندڙ بين ٻڌان
هڪ نئون گيت لکان
جنهن جي وڍ وڍ مان ريٽو رت وهي
جنهن جو هر گھاءُ گلابي گھرو
ڪات جو وات وڍي وير وٺي
ديش تي ظلم جو جواب ڏئي
ايترو وقت هجي
ڪاش موت مهلت ڏئي
تنهنجي چوٽين جي ڇانو ۾ ويهي
تنهنجي چپڙن کي چاھ مان چوسي
هڪ نئون گيت لکان
هن ٻڪر ٻوس جي زماني ۾
آشتي ۽ امن جو ساھ کڻان
گل ٽڙن ۽ ڏکڻ جي هير گھلي
سانوڻي ۾ ڊڪي ۽ ڊيل ٽلي
ايترو وقت هجي
ڪاش! موت مهلت ڏئي.