شاعري

اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

اسان يقين سان چئي سگھون ٿا تـ هي ڪتاب سنڌي شاعريءَ جي تاريخي اڀياس لاءِ گم ٿيل ڪڙيءَ وانگر آهي، 70ع ۽ 80ع وارا ڏهاڪا سنڌي معاشري ۽ ادب لاءِ هڪ اهم دور رهيا آهن. سنڌي سماج جي سامهون اها چئلينج سياسي ۽ معاشرتي طور تي اڀري آئي هئي جتي تاريخي طور تي سهپ ۽ دانش وارين روايتن کي اڻسهپ ۽ انتهاپسندي وارين روايتن ۾ تبديلي ڪرڻ جي شعوري ڪوشش رياستي ذريعن سان ڪئي وئي.
Title Cover of book اي چنڊ ڀٽائيءَ کي چئجان

انقلابي

اڻانگو،
ڊگھو،
پيچرو ور وڪڙ
قدم
دل جي رفتار جان
وچڙندڙ
ٿڌا ساھ
جھاڪن ۾،
ٽٽندڙ ۽ هلندڙ
اڪيلو،
اٻهرو
۽ اڻموٽ
اڳتي ٿو وڌنڌو وڃي
پٺيان موت،
نڪ ۾ ناڪيلي ۽ ان ۾ رسي
جھليل هڪ هٿ ۾
ٻئي هٿ جي،
کوليل تريءَ تي
املھ سر
سينگاريل
مها گيان وارو
..............................
وڃي ٿو
الائي تـ ڪاڏي پٺي ڏيو
حياتيءَ جي هر سک ڏک کي.....
پٺيان تيز رفتار
ڏوڪڙ ۽ بنگلا
سڳنڌ سونهن واريون
ڪنواريون ۽ ڪارون
ٻنيون ڪارخانا ۽ عهدا
وڃي ٿو
سڌو نڪ سامهون
نـ ڪنڌ ٿو ورائي
نـ لوڻو هڻي
چون ٿا چريو آ
سڃاڻي نـ ٿو
تـ ناڻي ۾ آهي نشو
۽ سرهاڻ سان مهڪندڙ
ڇوڪريءَ کي چمڻ ۾
آ ڪيڏو مزو
پگھر ۾ ٿيل شل
ڦاٽل لٽا
هر هڪ وار هيٺان زخم.....
جي موٽي اچي،
ويهي وسڪي پيئي
تـ سڀ سور جيڪر،
.......................
وساري وهي
چريو آ،
سياڻو هجي ها
تـ ٺاهي ها ڏوڪڙ ۽ بنگلا
ستابو ۽ سکيو هجي ها
جنوني ۽ جذباتي آهي
اجھو ٿو ڪري
ڀلا ٿڪ، اوجاڳو زخم هيڏا
ڦٽيل دل جي رفتار
ٿاٻا بـ کائي جي هلندي
تـ منهن ڀر وڃي
نيٺ ڪرندي
اڃا ٿورو ڏسندا رهو
ڪريو، ڄاڻ ڪريو
اجھو ٿو اچي
پيرين پئي
سڀ کان مافي گھري
اڻانگو،
ڊگھو،
پيچرو ور وڪڙ
قدم دل جي رفتار
جان وچڙندڙ
اڪيلو، اٻهرو
۽ اڻموٽ
.........................
اڳتي ٿو وڌنڌو وڃي
۽ ڌرتيءَ جي گولائي
سوڙهي پئي ٿيندي وڃي
............
هيءُ هڪ هنڌ بيٺل
عقل جا انڌا
نـ ڄاڻن تـ چپ چاپ ۾
هي ايندو
پٺيان ئي پٺيان
ڪو راتاهو ڏيندو
هي ڌرتي رڳو گول ناهي
پر جيئري بـ آهي
هي ڌرتي اهڙي ماءُ آهي
جا پنهنجن ٻچن کي
لڪائي، بچائي ۽
انڊر گرائونڊ
پڻ رکي سگھندي آهي