سچ ۽ ڪوڙ
توسان ياري رکي ڇڏي آ جنهن
تنهن جو لاشو گھٽين ۾ کينهونءَ جئن
ٺوڪرون کائي ڇيهيون ٿي ويندو
پوءِ بـ ڪيڏو نـ سچو آن سچ تون!
ٺوڪرون کائي، ٿڏجي ڇيهون ٿي،
ماڻهپي زندگي جي راهن ۾
رڙهندي مرندي بـ سچ چيو آهي.
..................................
ڪوڙ ڪيڏو نـ پيارو آهين،
تنهنجا چپ ڪنهن حسين عورت جان
ڪيترا رس ڀريا ۽ پيارا هن
تنهنجي ڪجلين اکين ۾ آس آهي
تنهنجي ننگي بدن ۾ تاس آهي
تنهنجو جلوو نـ ڪنهن آ موٽايو
تنهنجو عاشق نـ ڪڏهن راس آيو
تنهنجي ڪا ميڇ ڪنهن نـ موٽائي
جو بـ آيو انهيءَ جي سمجھ وئي
.................................
ڪوڙ تون ڪيتر نـ قاتل آن
تنهنجي ڪوڙي جواڻي لال ڪٺا
سونهن ديويون ڪٺيون ۽ ٻار ڪٺا
منهنجي من جي اداس ڇانون ۾
اولڙو ٿي نـ ڪوڙ ايندو ڪر
ڇو تـ منهنجي ڪويتا ڪويل آ.
..................................
راڳ ڳائي بـ مُٺي جيئندي آ،
چيٽ جڏ ڀي ڦٽو آ ڌرتيءَ تي،
مور مستيءَ ۾ ناچ ڪيو آهي،
گونچ، ٽاريون ۽ گلن کي گھوري،
سچ جي سونهن کي ٿي واجھائي،
سور سرڪي بـ سچ چيو آهي،
جنهن توسان نباھ ڪيو آهي،
تنهنجو لاشو گھٽين ۾ پيو آهي،
سچ! ڪيڏو نـ ڏنگو آهين تون،